Szczyrk z dziećmi. Gotowy plan na 7 dni.

Wakacje w Szczyrku z dziećmi? Nie trać czasu i zobacz, jak można tam spędzić czas ciekawie dla dzieci i dla Was.

Jeśli chcesz gotowy plan, proszę. Oto on:

Szczyrk z dziećmi. Gotowy plan na 7 dni:

Dzień 1.: Wyprawa na Klimczok (czytaj i dowiedz się jak).
Dzień 2.: Dinolandia w Inwałdzie.
Dzień 3.: Spacer do Chaty Wuja Toma.
Dzień 4.: Park Leśnych Niespodzianek w Ustroniu.
Dzień 5.: Wyjazd kolejką na Beskid (tor saneczkowy)
Dzień 6.: Kolejką na Skrzyczne (długi wjazd i spacer)
Dzień 7.: Muzeum Techniki w Szczyrku

Dlaczego warto urozmaicić ten czas? Bo dla dzieci wakacje to megaprzeżycie – czasami pierwsze, które będą pamiętać. Niech więc będą WOW! Zwłaszcza, gdy pogoda sprzyja zwiedzaniu okolicy. Przeczytaj dokładny opis atrakcji dla dzieci, ze zdjęciami.

Szczyrk. Przyjazd

Rejestracja w pensjonacie, a dla tatusiów pierwsza wspinaczka na górę… schodów. Z plecakami, walizkami i zabawkami o statusie najwyższej potrzebności.

• GDZIE ZJEŚĆ

Po zainstalowaniu się w pokoju zapewne zrobicie się głodni. Na pierwszy dzień polecam pierogarnię w Szczyrku, w której miła obsługa poda Wam taki obiad, że przez resztę wyjazdu będziecie za nim tęsknić (jeśli lubicie pierogi). Owszem – długo czekałem na swoje zamówienie, bo sporo ludzi, ale pierożki wynagrodziły mi każdą sekundę. 

• SKLEPY

Z pełnym brzuszkiem i dobrym humorem można zaopatrzyć się na kolejne dni. W centrum Szczyrku sklepów jest kilka, w tym jeden supermarket z kropkowatym owadem w logo. Idąc do niego z dziećmi, trzeba uważać na stragany z pamiątkami. Większość suwenirów wystawiona jest przy ziemi, a najbardziej kiczowata rzecz w oczach dzieci rośnie do rangi megazabawki roku, którą trzeba JUŻ!, TERAZ!, NATYCHMIAST! mieć. Wiecie, o czym mówię, prawda?

Szczyrk. Atrakcje. Dzień 1. Klimczok.

Trasa robiła się coraz bardziej stroma, bo całkiem nieświadomie zmieniliśmy szlak na trudniejszy. Tak to jest, jak widzisz na facebooku cytaty mentorów:

zaufaj sobie; intuicja cię poprowadzi; zamiast dreptać utartą ścieżką, wyznaczaj własne

No to poszedłem bez mapy. Mieliśmy wspinać się dłuższym, łagodnym, rowerowym szlakiem. Ale po drodze, już nie wiem jak i kiedy, zmieniliśmy na inny, bo krócej. Może i krócej, ale za to stromo pod górkę, sporo kamieni i niekończąca się wspinaczka. Lód się skończył, więc synek zaczął swoje li-tata-nia:

tata, na ręce, tata, na ręce!

Później doszły efekty dźwiękowe i wyższa forma perswazji, czyli nieustający płacz, ale wciąż maszerował. Przynajmniej do Chaty Wuja Toma – czyli połowy drogi.

Nie powiem, byłem zmęczony, ale przecież głupio tak zawrócić w połowie drogi. Żałuję tylko, że nie odpoczęliśmy w tym schronisku, bo można tam zjeść i znaleźć coś do picia. Ale to miało się okazać dopiero później. Teraz szliśmy, szliśmy, szliśmy… 

Aż w końcu…

• SCHRONISKO POD KLIMCZOKIEM

W środku czekały na nas smaczne naleśniki oraz przedziwny sposób ich zamawiania. Trzeba stać w dwóch kolejkach: najpierw płacisz, ale z paragonem musisz iść do drugiego okienka (też kolejka), gdzie wydawane jest jedzenie, wziąć bloczek i oczekiwać na swoją kolej. Jakby nie można było tego załatwić w pierwszym okienku…  

W drodze powrotnej wybraliśmy już ten właściwy, bardzo łagodny szlak rowerowy (3,6 km, godzinna wycieczka) z przepięknymi widokami na Beskid. Znacznie lepsza opcja.

Klimczok. Tipy:
Za długa wycieczka dla małych dzieci. Uwaga dziwny system dwóch kolejek w schronisku. Przepiękne widoki.

Dinolandia. Tipy:
Jest kilka parków, ale spokojnie wystarczy ten z dinozaurami, bo na inne może zabraknąć czasu. Dość drogi bilet na cały dzień zawiera wszystkie atrakcje, oprócz jedzenia i napojów. Super zabawa, nawet dla dwulatków.

Szczyrk. Atrakcje. Dzień 4. Park Leśnych Niespodzianek.

Jeden dzień warto poświęcić na wycieczkę do Ustronia, gdzie znajduje się… no właśnie. Zoo? Ogród? Safari? Jak nazwać Park Leśnych Niespodzianek, gdzie dzikie zwierzęta chodzą samopas, można je karmić, podejść do nich, ptaki wziąć na rękę, a sarny nawet głaskać? Jest w tym coś niezwykłego, bo przeważnie takie zwierzaki widzimy uciekające przed światłami naszych aut lub jak spłoszone kicają do lasu, niekoniecznie twarzą w naszym kierunku.

A tu odwrotnie. Szukają naszego towarzystwa. Chociaż bardziej niż o nas chodzi im o pokarm, który mamy na dłoni (mieszanka zbóż dostępna przy zakupie biletu), co nie zmienia faktu, że w końcu można przeżyć bliskie spotkanie z tymi zwierzakami. Megaprzeżycie – nie tylko dla dzieci.

Podczas wycieczki z kilku centymetrów zobaczycie też ptaki, które na co dzień chowają się w gałęziach leśnych drzew. Sowy, puchacze czy inne sokoły. O konkretnych godzinach organizowane są pokazy, podczas których te wielkie ptaszyska latają ponad głowami publiczności. A po wszystkim można sowy wziąć na rękę i zrobić sobie fotkę, choć kosztuje to 5 zł. Nie. Nie można kartą. 

Kiedy pokarm się skończy, a dzieciaki znudzą się zwierzakami, to jest też spory plac zabaw, ale niektóre zjeżdżalnie dodatkowo płatne. Na szczęście dwa dni wcześniej byliśmy w Inwałdzie, gdzie podobnych atrakcji było tak dużo, że dzieci łatwo dały się przekonać, by zamiast znów zjeżdżać, lepiej pojechać na lody (moje słodkie zwycięstwo).

Wybierając się tu, przyjedźcie raczej rano albo całkiem po południu. W środku dnia mieliśmy ogromne problemy z parkingiem. Auto zostawiliśmy na terenie pobliskiego hotelu, ale kosztowało to chyba 3 zł za godzinę. Pewnym wyzwaniem jest też wypychanie wózka pod strome, piaszczyste pagórki, na których park jest położony. Następnym razem wziąłbym nosidło.

Park Leśnych Niespodzianek. Tipy:
Atrakcja na kilka godzin. Ładne fotki dzikich zwierząt. Pokazy drapieżnych ptaków o konkretnych godzinach. Problemy z parkingiem.

Szczyrk. Atrakcje. Dzień 5. Kolejką na Beskid.

To krótka wycieczka, ale zaskakująca. Tym razem byłem mądrzejszy. Zrozumiałem, że z oglądaniem map jest jak z oglądaniem filmów karate w dzieciństwie. Zaraz potem wydaje się, że potrafimy. Że jesteśmy mistrzami. Fu! Fu! Fu! Tu sztuk walki, a tu turystyki. Rzeczywistość zweryfikowała mnie dość okrutnie podczas wycieczki na Klimczok, więc tym razem obwieściłem światu:

dzieci! Tatuś funduje kolejkę!

Tak. Wiem, jak to brzmi. Ale chodziło o wyciąg.

Na szczycie jest sztucznie naśnieżany stok, więc jeśli ktoś latem chce pojeździć na nartach, ma taką możliwość. Sprzęt trzeba chyba wypożyczyć jeszcze na dole, w wypożyczalni przy kolejce.

Ja dużo bardziej niż na nartach wolałem zjeżdżać na torze saneczkowym w Górskim Parku Równica. Nie jest on jakoś szczególnie długi, ale za to czuje się prędkość zjazdu. Do tego stopnia, że  podczas pierwszego „YABADABADU” synkowi zwiało czapeczkę. Na szczęście pan z obsługi okazał się bardzo pomocny i odszukał zgubę. 

Początkowo ostrożnie kupiłem jeden bilet na zjazd, nie wiedząc, czy nam się spodoba. Dzisiaj bez problemu kupiłbym karnet, bo zabawa jest przednia i nie nudzi się nawet dorosłemu. Oczywiście kierujący saneczkami ma pełną kontrolę nad prędkością, ale już w połowie pierwszego zjazdu zrezygnowałem z hamulca, by znów poczuć dziecięcą radość.

Po emocjonujących rajdach warto coś zjeść. My akurat trafiliśmy na gotowanie zupy z czosnku niedźwiedziego w wielkim kotle zawieszonym nad palącym się ogniskiem. Oczekiwanie sprawiło, że z jeszcze większą przyjemnością zjedliśmy świeżą, pożywną i całkiem smaczną zupkę.

Zaraz po niej zeszliśmy do Szczyrku piechotą. Przyjemny i krótki spacer (ok. 1 km) to dobre urozmaicenie czasu i spędzenie go tylko w towarzystwie rodziny i natury. Nawet mój czterolatek specjalnie nie narzekał. 

Kolejka na Beskid. Tipy:
Stok narciarski na szczycie. Zjazd saneczkami (sztos). Smaczna, autorska kuchnia. Ciekawe widoki.

Szczyrk. Atrakcje. Dzień 6. Kolejką na Skrzyczne.

Kolejka umieszczona jest blisko centrum Szczyrku, więc z pensjonatu można tam dojść piechotą. Jeśli wolicie autem, to – przynajmniej rano – nie ma problemu z parkingiem na pobliskich chodnikach.

Sam wjazd jest niesamowity. My trafiliśmy na mgłę (po deszczowej nocy), spośród której przebijało echo rozmów turystów, którzy zdecydowali się na pieszą wspinaczkę. Po drodze na szczyt trzeba liczyć się z przesiadką na drugą kolejkę, ale to też atrakcja, bo co dwie kolejki linowe to nie jedna. Podejrzewam, że przy lepszej widoczności wrażenia z wjazdu mogą być bardziej zachwycające. Nasze były pełne mglistych tajemnic. 

Na Skrzyczne można też wjechać dużą, 12-osobową gondolą, ale tej opcji nie sprawdziliśmy. A na samym szczycie czeka na Was schronisko, gdzie można coś zjeść, a płacimy i zamawiamy w jednej kolejce (pozdrawiam Klimczok). W okolicy znajdziecie także niewielki plac zabaw, a to zawsze dobra rozrywka dla małych turystów. 

Z powrotem zeszliśmy pieszo (5 km, około 2h marszu z dziećmi). Długa wycieczka, ale widoki, przy których przecierałem oczy z zachwytu, nagradzają wszystko. Dzieciaki jakoś specjalnie nie narzekały, ale szliśmy z przedszkolem znajomych, więc wiadomo – w grupie raźniej się maszeruje.

Po zejściu do Szczyrku poszliśmy na obiad do Destylarni Macieja. Rzeczywiście bardzo smacznie, choć ceny mocno warszawskie.

Kolejka na Skrzyczne. Tipy:
Wjazd wysoko nad ziemią. Ciekawy widok na drzewa i okolice. Przesiadka na drugą kolejkę. Spacer z miłymi widokami.

Klimczok: za długa wycieczka dla małych dzieci, ale piękne widoki.

Park Leśnych Niespodzianek: rzadka okazja na zobaczenie dzikich zwierząt z bliska i bez krat.

Dinolandia: raczej trampolinolandia i zjeżdżalniolandia. Dla dzieci (przynajmniej małych) dinozaury to tylko dodatek.

Beskid: tor saneczkowy to megafrajda.

Skrzyczne: superwidoki (jak nie ma mgły).

Muzeum Techniki: nostalgicznie. Miła, krótka wycieczka.

Pewnie sporo rzeczy nie zobaczyliśmy i być może można było ułożyć lepszy plan, ale i tak udało się nam oczyścić głowy i wrócić z nowymi pomysłami i świeżością. Jeśli przeoczyliśmy coś ciekawego, piszcie w komentarzach. Chętnie nadrobimy następnym razem – być może w zimie? Są 

A jeśli spodobał Ci się wpis, polub moje strony na Facebooku i Instagramie. Możesz też podzielić się nim u siebie na Facebooku, kopiując link z przeglądarki do swojego posta. Możesz także kliknąć w zakładkę „spotkania autorskie dla dzieci” i zobaczyć, jak dobrze bawię się z dziećmi literarą. Do zobaczenia!